KAZIMIERZ WIELKI

I
Wielko?ci! komu nazw? tw? przydano,
ten t?gich si? od?ywia w sobie moce
i dusz? trwa, wielokro? powo?an?,
?wiec?c? w d?ugie narodowe noce;
wi?c, cho? jej ?wie?y gr?b op?akiwano,
przemo?e ?mier? i trumien g?az zdruzgoce;
powstanie z martwych na narodu czele
w nie?miertelno?ci kr?lowa? ko?ciele.

II
W szkar?atach mi? spowito w z?otej trumnie
i pochowano na wawelskiej g?rze,
a tam sarkofag stawiono w marmurze,
gdzie z ber?em i w koronie spa?em dumnie;
za? wszystkie stany w ?a?obnej posturze,

Panu Aleksandrowi Janowskiemu wyraz braterskiej czci

Upodobania nasze (m?wi? o upodobaniach ludzi wielkich) trudne bywaj? cz?stokro? do wyt?omaczenia. Ja na przyk?ad nami?tnie lubi? przep?dza? poranki na ch?rze naszego ko?cio?ka...

KU MUZOM

Panny, kt?re na wielkim Parnazie mieszkacie,
A ippokre?sk? ros? w?osy swe maczacie,
Jeslim si? wam zachowa? jako ?yw statecznie,
Ani mam wolej z wami roz??czy? si? wiecznie;
Jesli kr?lom nie zaj?rz? pere? ani z?ota,
A milsza mi daleko ni? pieni?dze cnota;
Jesli nie chc?, ?eby?cie komu pochlebia?y
Albo na mi? u ludzi niewdzi?cznych ?ebra?y:
Prosz?, niech ze mn? za raz me rymy nie gin?;
Ale kiedy ja umr?, ony niechaj s?yn?!

DO JADWIGI

Wr?? mi serce, Jadwigo, wr?? mi, prze Boga,
A nie b?d? przeciwko mnie tak barzo sroga,

DO GO?CIA

Jesli darmo masz te ksi??ki,
A spe?na w wacku pieni??ki,
Chwal? tw? rzecz, go?ciu-bracie,
Bo nie przydziesz ku utracie;
Ale jesli? da? co z taszki,
Nie kupi?e?, jedno fraszki.

NA SWOJE KSI?GI

Nie dbaj? moje papiery
O przewa?ne bohatery;
Nic u nich Mars, chocia srogi,
I Achilles pr?dkonogi;
Ale ?miechy, ale ?arty
Zwyk?y zbiera? moje karty.
Pie?ni, ta?ce i biesiady
Schadzaj? si? do nich rady.
Statek tych czas?w nie p?aci,
Prac? cz?owiek pr??no traci.
Przy fraszkach mi w?dy nalej?,
A to wniwecz, co si? ?miej?.

Po nieustaj?cym, kilkudniowym deszczu nadszed? dzie? niepogodny jeszcze, lecz cichy przecie i ciep?y. ?agodny wiatr zachodni dar? jednolite sklepienie burych chmur na p?yty tytaniczne, k?ad? jedn? na drugiej warstwami, tworz?c z ich kraw?dzi jakby wywr?cone schody, od kra?ca widnokr?gu do bezkszta?tnej g??biny niebieskiej wiod?ce.

By? okr?t, kt?ry zwa? si? "Purpura", tak wielki i silny, ?e si? nie ba? wichr?w ani ba?wan?w, cho?by najstraszniejszych.
I p?yn?? ci?gle z rozpi?tymi ?aglami, wspina? si? na spi?trzone wa?y, kruszy? pot??n? piersi? podwodne haki, na kt?rych rozbija?y si? inne statki - i p?yn?? w dal, z ?aglami w s?o?cu, tak szybko, ?e a? piana warcza?a
mu po bokach, a za nim ci?gn??a si? szeroka i d?uga droga ?wietlista.
- To pyszny statek! - m?wili ?eglarze z innych okr?t?w. - Rzek?by?: lewiatan fale porze! A czasem pytali za?og? "Purpury":

W mie?cie Antylopie, po?o?onym nad rzek? tego? nazwiska, w stanie Teksas, spieszy? kto ?yw na przedstawienie cyrkowe. Zaj?cie mieszka?c?w by?o tym wi?ksze, ?e od czasu za?o?enia miasta pierwszy raz zjecha? do niego cyrk tancerek, minstreli i linochod?w. Miasto by?o niedawne. Pi?tna?cie lat temu nie tylko nie sta? tu ani jeden dom, ale w ca?ej bli?szej okolicy nie by?o bia?ych. Natomiast w wid?ach rzeki, na tym samym miejscu, na kt?rym stoi Antylopa, wznosi?a si? osada indyjska zwana Chiavatta.

Pewnego razu zdarzy?o si?, ?e latarnik w Aspinwall, niedaleko Panamy, przepad? bez wie?ci. Poniewa? sta?o si? to w?r?d burzy, przypuszczano, ?e nieszcz??liwy musia? podej?? nad sam brzeg skalistej wysepki, na kt?rej stoi latarnia, i zosta? sp?ukany przez ba?wan. Przypuszczenie to by?o tym prawdopodobniejsze, ?e na drugi dzie? nie znaleziono jego ??dki, stoj?cej w skalistym wr?bie.

REQUIEM AETERNAM...
trzecia ksi?ga Pentateuchu
Na pocz?tku by?a chu?. Nic pr?cz niej, a wszystko w niej.
To niesko?czono?? Anaksymandra , co wszystko z siebie wy?oni?a, ?wi?ty ogie? Heraklita, kt?ry poch?ania nikn?ce ?wiaty i nowe byty z nich wyprowadza, Duch Bo?y, co si? unosi? nad wodami, gdy jeszcze nic nie by?o pr?cz Mnie.
Chu? to prasi?y ?ycia, r?kojmia wiecznego rozwoju, wiecznego odchodzenia i wiecznego powrotu, jedyna istota bytu.
To si?a, co sprowadza mieszanie si? i rozdzielanie, tw?rczyni, pokarm i niszczycielka.