Dzie? trzydziesty

HISTORIA HERMOSITA

Dzie? dwudziesty dziewi?ty
Zebrali?my si? do?? wcze?nie i Cygan, maj?c czas wolny, tak dalej ci?gn?? opowie?? o swoich przygodach:
DALSZY CI?G HISTORII NACZELNIKA CYGAN?W

Dzie? dwudziesty ?smy
Zebrali?my si? wszyscy do?? wcze?nie na ?niadanie. Rebeka widz?c, ?e naczelnik nie jest gwa?townie zatrudniony, prosi?a, aby dalej ci?gn?? opowiadania, co te? uczyni? w tych s?owach:
DALSZY CI?G HISTORII NACZELNIKA CYGAN?W
W istocie, nazajutrz ksi??na przynios?a mi list. o kt?rym poprzednio wspomina?a, a kt?ry brzmia?, jak nast?puje:
DALSZY CI?G HISTORII KSI??NEJ MEDINA SIDONIA
Ksi??? Medina Sidonia do margrabiego de Val Florida.

Dzie? dwudziesty si?dmy
Nast?pnego dnia jeszcze zostali?my na miejscu. Cygan mia? czas wolny; Rebeka skorzysta?a z pierwszej sposobno?ci i poprosi?a o dalsz? cz??? przyg?d:
naczelnik ch?tnie sk?oni? si? do jej ??da? i zacz?? w te s?owa:
DALSZY CI?G HISTORII NACZELNIKA CYGAN?W
Podczas gdy mnie unoszono na marach, rozpru?em kawa?ek szwu w pokrywaj?cym mnie suknie. Spostrzeg?em, ?e dama wsiad?a do lektyki czarno pokrytej, koniuszy jecha? obok niej konno, s?u??cy za?, kt?rzy mi? nie?li, przemieniali si? dla tym pr?dszego zd??ania.

Kryzys przebieg? szcz??liwie i starania bieg?ych lekarzy ocali?y dni pi?knej hrabianki de Liria. Chora z wolna powraca?a do zdrowia. Sanudo za? otrzyma? list nast?puj?cej tre?ci:
M?j ojcze!
Min??o niebezpiecze?stwo, ale choroba dot?d umys?u jeszcze nie opu?ci?a. M?oda osoba ka?dej chwili mo?e mi si? wymkn?? i zdradzi? swoj? tajemnic?. Racz pomy?le?, czy nie m?g?by? nas przyj?? w twojej celi. Dopiero ko?o jedenastej zamykaj? u was bram?, przyb?dziemy wi?c, jak tylko zmrok zapadnie. By? mo?e, ?e rady twoje wi?cej b?d? skutkowa?y ni? relikwie.

Dzie? dwudziesty sz?sty
Ca?? dob? po?wi?cili?my spoczynkowi. Rodzaj ?ycia naszych Cygan?w i kontrabanda, stanowi?ca g??wny spos?b ich utrzymania, wymaga?y ci?g?ej i m?cz?cej zmiany miejsca, z rado?ci? wi?c przep?dzi?em dzie? tam, gdzie stan?li?my na nocleg. Ka?dy zaj?? si? nieco swoj? osob?; Rebeka doda?a nawet niekt?re ozdoby do swego stroju i mo?na by?o rzec, ?e stara si? sta? przedmiotem roztargnienia m?odego ksi?cia, tym bowiem tytu?em nazywali?my odt?d Velasqueza.

Dzie? dwudziesty pi?ty

Dzie? dwudziesty czwarty
Znowu zacz?li?my b??ka? si? po Alpuharach, przybyli?my wreszcie na spoczynek i posiliwszy si? wieczerz?, prosili?my Velasqueza, aby raczy? dalej opowiada? przygody swego ?ycia, co te? uczyni? w tych s?owach:
DALSZY CI?G HISTORII VELASQUEZA

Dzie? dwudziesty trzeci