Dzie? dziewi?tnasty
Ca?e towarzystwo wcze?nie zebra?o si? w jaskini, sam tylko naczelnik nie przyby?. Geometra by? ju? zupe?nie zdr?w i, przekonany, ?e to on wydoby? mnie z wody, spogl?da? na mnie pe?nym zainteresowania wzrokiem, jakim zwykle patrzymy na tych, kt?rym wy?wiadczyli?my wa?ne przys?ugi. Rebeka zauwa?y?a ten dziwny stan jego i mocno j? to bawi?o. Po sko?czonym ?niadaniu rzek?a:
- Wiele stracili?my na nieobecno?ci naczelnika, gdy? umieram z ciekawo?ci dowiedzenia si?, jakim sposobem przyj?? ofiar? r?ki i maj?tku wicekr?la. Wszelako ten oto szlachetny nieznajomy b?dzie zapewne m?g? wynagrodzi? nasz? strat?, opowiadaj?c nam w?asne przygody, kt?re musz? by? bardzo zajmuj?ce. Zdaje si?, ?e po?wi?ca? si? naukom niezupe?nie dla mnie obcym i bez w?tpienia wszystko, cokolwiek dotyczy takiego jak on cz?owieka, ma prawo do pilnej mojej uwagi.
- Nie s?dz? - odpar? nieznajomy - aby? pani mia?a po?wi?ca? si? tym?e samym naukom, gdy? kobiety zwykle nie mog? zrozumie? pierwszych ich pocz?tk?w; poniewa? jednak przyj?li?cie mnie z tak? go?cinno?ci?, uwiadomienie was zatem o wszystkim, co si? mnie tyczy, jest moim naj?wi?tszym obowi?zkiem. Zaczn? wi?c od oznajmienia, ?e nazywam si?... ?e nazywam si?... To m?wi?c zacz?? szuka? po kieszeniach tabliczek.
- Zauwa?y?am wprawdzie - rzek?a Rebeka - ?e zdradzasz senor niejak? sk?onno?? do roztargnienia, ale nie uwierz?, i? m?g?by? by? do tego stopnia roztargniony. ?eby zapomnie? swego w?asnego nazwiska.
- Masz pani s?uszno?? - odpowiedzia? geometra - z natury wcale nie jestem roztargniony, ale ojciec m?j pewnego dnia przez roztargnienie podpisawszy nazwisko brata zamiast swego, od razu straci? ?on?. maj?tek i stanowisko. Aby wi?c nie wpa?? w podobny b??d, wypisa?em moje nazwisko na tych oto tabliczkach i odt?d, ile razy mam podpisa? si?, wiernie je przepisuj?.
- Ale kiedy my ??damy - rzek?a Rebeka - aby? nam senor powiedzia?, nie za? podpisa? swoje nazwisko.
- W istocie, masz pani s?uszno?? - odpowiedzia? nieznajomy i schowawszy tabliczki do kieszeni, zacz?? w te s?owa: